پارک امیرگان استانبول
پارک امیرگان استانبول
پارک امیرگان ( انگلیسی: Emirgan Park، ترکی: Emirgan Korusu یا Emirgan Parkı ) که یکی از بزرگترین پارک های عمومی استانبول است که می توانید در تور استانبول خود ببینید. این پارک بر دامنه ای در امتداد سواحل تنگه ی بسفر قرار دارد و مساحت 470000 متر مربع را پوشش می دهد. در ماه آوریل، زمانیکه بیش از 11 میلیون گل لاله در پارک ها و خیابان های استانبول شکوفا می شوند، روز های سرد و خاکستری زمستان جای خود را به رنگ های روشن بهار می دهند. در "فستیوال لاله ی استانبول" که همه ساله به میزبانی شهرداری شهر استانبول برگزار می شود، فرا رسیدن فصل بهار جشن گرفته شده و از تلاش طولانی مدت کشور ترکیه در پرورش این گل تقدیر به عمل می آید. گل لاله که در اصل متعلق به ترکیه است، در "عصر لاله" ( 1730-1718 ) برای عثمانی های بلند مرتبه نمادی از زیبایی، ثروت و کمال بود. گل لاله در طرح های فرش ها، کاشی های مساجد بزرگ، ساختمان ها، لوگو ی تجارت ها و مناسبت هایی که اصالتا ترکیه ای هستند دیده می شود.
تاریخچه ی پارک امیرگان
در عصر بیزانس تمامی مساحتی که پارک امیرگان امروزه در آن قرار گرفته، با درخت های سرو پوشانده شده بود و "جنگل سرو" نامیده می شد. زمانیکه زمین غیر مسکونی این منطقه در اواسط قرن 16 ام به نشانچی فریدون بِی، صدر اعظم امپراتوری عثمانی، اعطا شد، نام این جنگل به "پارک فریدون بی" تغییر پیدا کرد. در قرن 17 ام، سلطان مراد چهارم این ملک را به فرمانروای صفوی، امیر گونه خان اهدا کرد زیرا امیر گونه خان قلعه ی محاصره شده اش را بدون هیچ مقاومتی به او تسلیم کرده و به همراهش به استانبول رفته بود. از این رو، فریدون بی پارک به "امیرگونه" تغییر نام داد و در گذر زمان به "امیرگان" تبدیل شد.
در گذر قرن ها، مالکِ پارک امیرگان چندین بار عوض شد و در پایان سال های 1860، پارک امیرگان به خدیو اسماعیل پاشا، فرماندار عثمانیِ مصر و سودان، تعلق گرفت. او از فضای پارک به عنوان حیاط پشتی خانه ی ساحلی ( yalı ) بزرگ و چوبی ای که در ساحل تنگه ی بسفر ساخته بود استفاده کرد. پس از آن، خدیو اسماعیل پاشا درون پارک سه عمارت چوبی ساخت که امروزه نیز پابرجا هستند.
وارثان خدیو در سال های 1930 پارک امیرگان را به تاجر ثروتمند اسلحه، سَتوت لطفی توزان، فروختند و او زمین های پارک و سه عمارت موجود در آن را در سال های 1940، در زمان فرمانداری شهردار لطفی کِردار، به شهر استانبول بخشید.
پارک امیرگان که امروزه تحت مالکیت و نظارت شهرداری شهر استانبول می باشد، توسط دیوار های مرتفع محاصره شده است. درون پارک دو تالاب مصنوعی و بیش از 120 گونه ی گیاهی وجود دارند. قابل توجه ترین گونه های نادر درخت که در فضای پارک امیرگان یافت می شوند از این قرارند: کاج سنگی، کاج ترکی، کاج حلبی، کاج آبی، صنوبر سفید شرقی، کاج دریایی، سرو ژاپنی، صنوبر نروژی، صنوبر آبی، سدر اطلس، سرو لبنانی، سدر هیمالیا، راش، درخت زبان گنجشک، ساپیندوس، بید بابل، بلوط مجارستانی، صنوبر سفید کلرادو، درخت پر سیاوشان مویی، سدر مخصوص بُخور کالیفرنیا ، درخت ماموت ساحلی و درخت کافور.
پارک امیرگان با داشتن مسیر هایی مخصوص دویدن و میز های پیک نیک، تفرجگاه محبوب مردم محلی محسوب می شود ( مخصوصا هنگام تعطیلات و آخر هفته ها ). بین سال های 1983-1979، "باشگاه گردشگری و اتومبیل ترکیه" تحت مدیریت چلیک گولرسوی، سه عمارت تاریخی - که از روی رنگشان عمارت زرد، عمارت صورتی و عمارت سفید نام گذاری شده اند – را مرمت کرد و در های این عمارت ها به عنوان کافه و رستوران به روی عموم گشوده شدند. جهت احیاء سنت کاشت لاله در استانبول، در سال های 1960 باغ مخصوصی در پارک امیرگان احداث شد. این گل به قدری با فرهنگ ترکیه در آمیخته است که نامش روی یکی از دوران ها ی امپراتوری عثمانی گذاشته شده است. از سال 2005، هر سال در ماه آوریل فستیوال بین المللی لاله در امیرگان برگزار شده و جذابیت و جلوه ای از رنگ های مختلف به پارک می بخشد.
عمارت زرد پارک امیرگان
عمارت زرد ( Sarı Köşk )، خانه ی بزرگ چوبی ای به شکل کلبه می باشد که بین سال های 1871 و 1878 به دستور خدیو اسماعیل پاشا به عنوان کابین شکار و مهمان خانه ساخته شده است. این عمارت دو طبقه، یک تراس و یک زیرزمین دارد و با داشتن 400 متر مربع مساحت در مرکز پارک واقع شده و مشرف به تنگه ی بسفر می باشد. چهار اتاق، یک سرسرا و یک آشپزخانه در طبقه ی پایین و سه اتاق و یک سالن در طبقه ی بالا ی عمارت وجود دارند. طرح کلی ساختمان مانند خانه های سنتی عثمانی شامل یک سالن احاطه شده با چندین اتاق نشیمن است. تزئینات سقف و دیوار ها، طراحی معمار دربار، سارکیس بایلان هستند. سقف عمارت با طرح هایی رنگ روغنی از گل، و نمای جلویی عمارت با کنده کاری هایی زیبا آراسته شده اند. در ها و پنجره های طویل، و تزئینات بیشمار فضای داخلی با رنگ های روشن، نشانگر شکوه آن دوره هستند. در کنار عمارت در شمال شرقی یک تالاب قرار گرفته است.
از ابتدای ساخت عمارت، تنها مالکانش از آن استفاده می کردند؛ در اوایل سال های 1980، عمارت با تلاش مسئولین در طول چهار ماه مرمت و با اثاثیه ی آنتیک تزئین گشت و به عنوان کافه تریا ی عمومی افتتاح شد. عمارت زرد که پایه ی اصلی پارک امیرگان می باشد، از سال 1997 توسط بِلتور، شرکت گردشگری شهرداری شهر استانبول، اداره می شود. در زمستان و تابستان می توان از حدود 100 مهمان در عمارت پذیرایی کرد.
عمارت صورتی پارک امیرگان
عمارت صورتی ( Pembe Köşk ) یک خانه ی متداول عثمانی با دو طبقه است. رنگ اولیه ی بنا به رنگ گل شمعدانی صورتی بوده است. تزئینات زیبا ی عمارت نمایانگر تاریخچه ی باشکوهش هستند.
در آخر هفته ها از عمارت به عنوان کافه تریا استفاده می شود. همچنین می توان از ساختمان جهت برگزاری همایش ها و مراسم ازدواج بهره برد. بنا در ماه های تابستان قادر به اقامت دادن تا 350 نفر مهمان و پذیرش 500 نفر برای مهمانی ها است. در طول زمستان می توان از 150 مهمان پذیرایی کرد.
عمارت سفید پارک امیرگان
عمارت سفید ( Beyaz Köşk ) سومین عمارتی است که توسط خدیو اسماعیل پاشا در پارک امیرگان ساخته شده است و تنها 150 متر از عمارت زرد فاصله دارد. این ساختمان چوبی دو طبقه دارای ویژگی های معماری سبک نئو کلاسیک می باشد. عمارت سفید در طول روز به عنوان کافه تریا و عصر ها به عنوان رستوران غذا های ترکی-عثمانی ارائه ی خدمات می کند.
علاقمندان به سفر جهت مشاهده تور های آژانس مسافرتی گلفام سفر به وب سایت گلفام سفر قسمت خرید تور مراجعه نمایید.